Vlek in tapijt
Dagboek, 14 juli
Goedemorgen! Of nou ja, goedemorgen.
Het is al bijna middag, en ik heb me al geërgerd aan... juist, de vlek in het tapijt. Die ene, je weet wel, ter hoogte van de bank, in de woonkamer. Hoe die daar komt? Ach, laten we het houden op een ongelukkig samenspel van rode wijn en een iets te enthousiaste handbeweging tijdens een filmavond.
Je kent het wel.
Ik dacht eerst: dit werkt nooit, die vlek gaat er nooit meer uit. Ik heb van alles geprobeerd. Eerst de standaard trucjes: zout, soda, noem maar op.
Ik zag op internet allerlei vlek in tapijt trends voorbij komen: van geavanceerde stoomreinigers tot DIY-oplossingen met azijn en bakpoeder. Azijn en bakpoeder, dat is zo'n truc die je óf een perfect schoon tapijt oplevert, óf een kleine chemische reactie met een vieze geur.
Geloof me, ik heb de vieze geur ervaren.
Eén keer (en dit is echt gênant) probeerde ik de vlek weg te poetsen met haarlak. Ja, haarlak. Ik had ergens gelezen dat dat werkte bij inktvlekken, en ik dacht, ach, baat het niet, dan schaadt het niet.
Nou, het schaadde wel. Het maakte de vlek alleen maar groter en plakkeriger. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Les geleerd!
Toen ik laatst met oma aan de koffie zat, had ze het ineens over de vlek in tapijt geschiedenis.
Blijkbaar gebruikte men vroeger hele andere methodes. Ze vertelde me een verhaal over haar moeder, die een keer een enorme koffievlek in haar Perzische tapijt had (een erfstuk, natuurlijk!).
Die had de hele dag zitten wrijven met een doek en galzeep. Galzeep, dat is toch echt iets van een andere tijd, hè?
Ik ben ook nog even online gaan zoeken.
Het is bizar hoeveel er geschreven wordt over vlek in tapijt toepassingen! Ik bedoel, van babykamer tot mancave, overal ligt wel een tapijt met een potentiële vlek in de maak.
En dan heb je nog al die verschillende soorten vlekken: koffie, wijn, bloed, modder... Het is een hele wetenschap op zich.
Gisteren heb ik dan eindelijk de 'professionele' aanpak geprobeerd: een speciale tapijtreiniger gekocht bij de drogist. Ik was sceptisch, maar ik moet zeggen: dat werkt best goed!
Niet perfect, de vlek is nog steeds vaag zichtbaar, maar het is al een stuk beter. Dat moet je écht een keer proberen als je echt wanhopig bent.
Er is trouwens wel een grappig verhaal aan de tapijtreiniger verbonden.
Ik had het busje open gemaakt en een enorme straal spoot recht tegen mijn gezicht! Niet echt de bedoeling, natuurlijk. Ik zag eruit alsof ik net een sneeuwballengevecht had verloren. Gelukkig kon ik er zelf wel om lachen.
Ik ben stiekem ook wel benieuwd naar de vlek in tapijt ontwikkelingen in de toekomst.
Komen er zelfreinigende tapijten aan? Tapijten die vlekken afstoten? Wie weet! Tot die tijd blijf ik experimenteren met huis-tuin-en-keukenmiddeltjes (maar dan wel zonder haarlak, beloofd).
Weet je wat het is? Uiteindelijk draait het niet om perfectie.
Die vlek in het tapijt is er, en hij herinnert me aan die gezellige filmavond. Een beetje imperfectie mag best. En bovendien, het is weer een reden om iets nieuws te leren en te ontdekken. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
En misschien, heel misschien, vind ik ooit de ultieme vlekkenverwijderaar. Tot die tijd: leef en laat leven (en af en toe een beetje schoonmaken).