Kleine vliegjes die op licht afkomen

Dagboek, dinsdagavond... en vliegjes.

Oké, ik zit hier dus met mijn laptop op schoot, een halflege mok thee (Earl Grey, natuurlijk) en een zwerm kleine vliegjes die me het leven zuur maken. Serieus, ik ben net een wandelende discobal voor die beestjes.

Het leek me een goed idee om te schrijven over… juist ja, kleine vliegjes die op licht afkomen.

Je moet toch wat met al die vrije tijd, toch?

Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik me echt bewust werd van dit fenomeen. Ik noem het maar even de "kleine vliegjes die op licht afkomen geschiedenis," haha. Het was tijdens een zomerkamp, ik was denk ik 10, en we zaten rond een kampvuur.

Je kent het wel: marshmallows roosteren, spookverhalen vertellen en... inderdaad, een walhalla aan insecten. Ik vond het toen vooral irritant, maar blijkbaar is er iets blijven hangen, want hier zit ik dan, jaren later, erover te schrijven.

Ironisch, toch?

Ik heb me er laatst dus eens in verdiept. 'Kleine vliegjes die op licht afkomen feiten', zeg maar. Blijkbaar is het een evolutionair ding. Die beestjes gebruiken licht om te navigeren, dachten ze.

Maar kunstmatig licht... tja, dat gooit alles in de war. Het is net een navigatiesysteem dat constant "rechtsaf, rechtsaf, rechtsaf" roept. Dat verklaart waarschijnlijk waarom ze zo verward rond die lamp hangen.

Maar goed, dan de "kleine vliegjes die op licht afkomen voordelen".

Ik hoor je denken: voordelen? Ja, echt! Oké, toegegeven, direct voordeel voor mij is er niet echt, behalve dan de eindeloze bron van inspiratie (en frustratie) voor mijn dagboek.

Maar indirect... het herinnert me eraan dat er altijd iets is dat groter is dan ikzelf, een heel ecosysteem dat zich afspeelt buiten mijn gecontroleerde wereldje. En, eerlijk is eerlijk, het is best fascinerend om te observeren.

Trouwens, over observeren gesproken.

Ik had laatst een geniaal idee! Ik dacht: ik ga een val maken. Een bakje met water, een drupje afwasmiddel (om de oppervlaktespanning te breken, slim hè?) en een lampje erboven. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Maar het werkte dus wél.

Een paar vliegjes trapten erin. Niet allemaal, natuurlijk, maar toch. Ik voelde me net een kleine, gemene wetenschapper.

Maar toen... toen kwam mijn kat, mevrouw Pluis, in het spel. Die vond dat bakje water met dat lampje er boven blijkbaar ook heel interessant.

Je raadt het al: een natte kat, een omgevallen bakje water en een bende verdrinkende vliegjes op de keukenvloer. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Misschien iets met een deksel, of buiten zetten... Les geleerd: betrek je kat nooit bij je insectenexperimenten.

Wat betreft 'kleine vliegjes die op licht afkomen inspiratie': Ik haal er dus vooral metaforen uit.

Die vliegjes, blindelings achter het licht aan, dat ben ik soms ook. Achter de snelle bevrediging, de makkelijke oplossing, de glimmende belofte.

Soms moet je even stoppen, je oriënteren en beseffen dat het echte antwoord misschien wel ergens anders ligt. Diep, hè?

Ik had het er laatst nog over met mijn zus, en die had een geweldige tip. Dat moet je écht een keer proberen: een plant met een plakstrip!

Gewoon een heel dunne plakstrip om de pot. Werkt perfect! Oke, het is niet heel diervriendelijk, maar het is wel effectief. Je kan ook een vliegenlamp kopen natuurlijk, maar dat is zo'n lelijk ding in je huis...

En dan ben ik weer terug bij het begin.

Met een paar vliegjes minder, een natte kat, en een heleboel nieuwe inzichten. Of in ieder geval de illusie daarvan. Misschien is het wel gewoon een excuus om mijn procrastinatie te rechtvaardigen. Wie weet?

Het is oké om afgeleid te raken, om je te laten leiden door het licht, zelfs als het niet de juiste kant op is.

Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En misschien...

misschien moet ik die kat toch maar eens een extra knuffel geven.