Zwembad groene aanslag

Dagboek, Zondag, zucht...

Lieve Dagboek,

Je raadt het nooit. Of misschien wel, want je kent me ondertussen. Het zwembad. Je weet wel, dat ding dat ik vorig jaar zo vol enthousiasme heb aangeschaft, met het idee dat ik de nieuwe Esther Williams zou worden?

Ja, dat zwembad. Het is groen. Niet zo'n vrolijk lentegroen, nee, meer zo'n 'er drijft iets dood en ik wil er niet aan denken wat'-groen. Zwembad groene aanslag, dat is het probleem. En het probleem is groot.

Ik dacht eerst: dit werkt nooit, toen ik las dat je het kon schoonmaken met baking soda en azijn.

Baking soda! Azijn! Alsof ik een taart aan het bakken was in plaats van een algenplaag te bestrijden. Maar goed, ik was wanhopig, dus ik heb het geprobeerd. Eerste poging: ramp. Ik had de verhoudingen compleet verkeerd, het water begon te schuimen als een malle en ik stond daar, met een tuinslang, te proberen het te verdunnen voordat de buren dachten dat ik een zeepfabriek was begonnen.

Dat moet je écht een keer proberen...

niet dus.

Ik heb me vervolgens een beetje verdiept in de zwembad groene aanslag geschiedenis, vreemd genoeg. Blijkbaar is het een eeuwenoud probleem. De Romeinen hadden er al last van!

Alleen hadden die waarschijnlijk slaven die het moesten schoonmaken. Ik heb geen slaven. Alleen een man die liever voetbal kijkt en twee pubers die doen alsof ik niet besta.

Dan maar internet raadplegen. Uren heb ik besteed aan het lezen van fora over zwembad groene aanslag ontwikkelingen.

Pomp harder, filter beter, chloortabletten, pH-waarde... het is net scheikunde! Ik ben nooit goed geweest in scheikunde. Ik snap nog steeds niet hoe de wasmachine werkt, laat staan de chemische processen in mijn eigen achtertuin.

Een van de oplossingen die ik vond, was het gebruik van een UV-lamp.

Ik had er nog nooit van gehoord. Klinkt futuristisch, toch? Een beetje zwembad groene aanslag inspiratie uit science fiction. Ik heb er één besteld. Duur ding, maar als het werkt... Nou, ik hou je op de hoogte.

Mocht je me de komende week niet horen, is het omdat ik ben geëlektrocuteerd. Of omdat het zwembad nog steeds groen is en ik mezelf heb opgesloten in de badkamer met een fles wijn.

• Moraal van het verhaal tot nu toe: een zwembad is leuk, maar vereist meer onderhoud dan een tamagotchi.
• Tip voor de toekomstige ik: lees de handleiding voordat je baking soda in het water gooit.

Gisteren had ik een soort van eureka-moment.

Ik keek naar het zwembad, dat nog steeds triestig groen was, en dacht aan mijn oma. Zij had altijd een vijver vol algen, maar die voegde ze gewoon toe aan haar moestuin als mest. Misschien is er wel een biologische oplossing! Zwembad groene aanslag trends wijzen wellicht ook wel in die richting, al vond ik er online niets over.

Dus, ik heb een emmer van het groene water gepakt en bij mijn tomatenplanten gegooid.

Gewoon, om te kijken wat er gebeurt. Zo zou ik het nu dus niet meer doen.

Die tomatenplanten zien er nu nog zieliger uit dan het zwembad. Misschien toch maar die chloortabletten bestellen.

Ik herinner me nog die keer dat ik mijn neefje per ongeluk te veel chloor in het zwembad had laten doen.

Hij was toen een jaar of zes, en vond het geweldig om de 'magische pilletjes' in het water te gooien. Het resultaat? Een zwembad zo blauw dat het leek alsof we in de Cariben zaten. En mijn neefje? Die had twee dagen lang rode ogen en klaagde dat hij naar chloor rook.

Arme jongen.

Tja, het leven is een leerschool, hè Dagboek? En mijn zwembad, dat is blijkbaar mijn persoonlijke algen-leerschool.

Liefs,

Jij

PS: Ik ga nu proberen de pH-waarde te meten.

Wish me luck. En onthoud: je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.