Gedroogde rode wijnvlekken verwijderen
Dagboekfragment - Rode Wijn Rubriek
Oké, daar gaan we weer. Ik heb dus - weer - rode wijn geknoeid. Op mijn nieuwe… Nou ja, niet helemaal nieuw, maar nog wel vrij schone, beige bank.
Zucht. Je zou denken dat ik na al die jaren wel zou weten hoe ik een glas fatsoenlijk moet vasthouden.
Maar nee hoor. Elk sociaal evenement met een rood wijntje eindigt in een mini-ramp. Ik ben de koningin van de rode wijn ongelukjes. Misschien moet ik er maar een blog over beginnen. Of niet. Te confronterend.
Deze keer waren het gedroogde rode wijnvlekken.
Dat is toch een heel ander beest dan die verse, paniekerige vlekken. Die spoel je nog wel weg met een berg zout. Maar dit… dit was een uitdaging. Mijn missie: gedroogde rode wijnvlekken verwijderen. Een queeste zo oud als de tijd, blijkbaar. En ja, ik heb natuurlijk meteen Google geraadpleegd.
De gedroogde rode wijnvlekken verwijderen geschiedenis is fascinerend - van oma's geheimtips met karnemelk tot hypermoderne stoomreinigers. Ik dacht eerst: karnemelk? Dat werkt nóóit. Maar ja, je moet wat.
De eerste poging was...
nou ja, niet geweldig. Ik had iets gelezen over witte wijn gebruiken. Ja, je leest het goed. Rode wijn schoonmaken met witte wijn. Ik dacht eerst: dit is een grap. Maar het idee was blijkbaar dat de witte wijn de rode wijn "losweekte". Klinkt logisch, toch?
Nou, dat deed het dus niet. Ik heb nu een vlek die een beetje minder rood is, maar wel ruikt naar een goedkope Chardonnay. Zo zou ik het nu dus niet meer doen.
Ik heb toen iets anders geprobeerd, geïnspireerd door een artikel over gedroogde rode wijnvlekken verwijderen toepassingen in de professionele reinigingsindustrie.
Iets met een speciale spray en een stoomreiniger. Klonk duur en ingewikkeld. Maar toen bedacht ik me dat ik een stoomstrijkijzer heb! Met zo'n borsteltje erop. Genius! Dacht ik.
En hier komt de anekdote waar alles misgaat. Ik stond dus enthousiast te stomen en te borstelen, alsof mijn leven ervan afhing.
En ja hoor, wat gebeurt er? Er komt een vieze bruine smurrie uit de vlek. En die smurrie smeert zich uit over de hele bank. Ik dacht dat ik flauw zou vallen. De bank zag er nu tien keer erger uit dan eerst. Paniek level: maximaal.
Mijn vriend kwam binnen, keek naar de bank, keek naar mij en zei: "Schat, misschien moet je dit uitbesteden." Dank je wel, Captain Obvious.
Maar ik gaf niet op. Ik had te veel gedroogde rode wijnvlekken verwijderen inspiratie opgedaan!
Ik ging terug naar de basics. Baking soda. Ouderwets, maar schijnbaar nog steeds effectief. Ik maakte een papje van baking soda en water en smeerde het op de vlek. Laten drogen en dan stofzuigen.
- Baking soda papje maken: Baking soda + water (dik genoeg dat het niet wegloopt).
- Aanbrengen: Royaal op de vlek smeren.
Niet zuinig zijn!
- Wachten: Laten drogen (duurt een paar uur, of zelfs een nacht).
- Stofzuigen: Grondig stofzuigen. En dan nog een keer.
- Herhalen: Indien nodig herhalen.
En raad eens?
Het werkte!
Niet helemaal perfect, maar de vlek is significant minder zichtbaar. Ik ben nog niet helemaal tevreden, maar het is een enorme verbetering. Dat moet je écht een keer proberen als je hetzelfde probleem hebt.
Ik heb geleerd dat geduld een schone zaak is, letterlijk.
En dat je soms terug moet naar de basics. En dat ik misschien echt een cursus "Elegant Wijn Vasthouden" moet volgen. Of gewoon witte wijn gaan drinken. Nee, grapje.
Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen, is dat het oké is om fouten te maken.
Om rode wijn te morsen. Om een bruine smurrie op je bank te creëren. Het gaat erom dat je leert van je fouten. En dat je niet bang bent om nieuwe dingen te proberen. En dat, heel belangrijk, je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En een beetje vasthoudend, als het om wijnvlekken gaat.
Nu ga ik een glas witte wijn inschenken. Voor de afwisseling.
