Witte plastic tuinstoelen
Dagboekfragment: Witte Plastic Tuinstoelen en Levensingevingen
Lieve Dagboek,
Jeetje, wat een dag! De zon scheen (eindelijk!), en ik dacht: tijd voor de tuin! En wat staat er dan klaar om me te verwelkomen? Juist, de witte plastic tuinstoelen.
Die dingen… Man, man, man. Ik haat ze en ik houd van ze, tegelijk. Het is ingewikkeld.
Oké, even eerlijk: toen ik ze voor het eerst zag, een jaar of vijf geleden bij de lokale tuincentrumuitverkoop, dacht ik eerst: dit werkt nooit.
Veel te cheap, veel te… wit. Alsof mijn tuin een afkickkliniek voor verslaafde ijsberen zou worden. Maar goed, ze waren spotgoedkoop en ik had stoelen nodig. En weet je wat?
Ze doen het prima! Beetje groen uitgeslagen hier en daar, ja, maar dat hoort erbij, vind ik. Geeft ze karakter. Zoals die ene vlek op mijn favoriete trui. Een soort medaille voor 'geleefd zijn'.
Vandaag zat ik dus in zo'n stoel, met een kop thee (Earl Grey, uiteraard), en ik dacht na over...
de witte plastic tuinstoelen feiten. Zoals het feit dat ze, hoe dan ook, altijd een beetje wiebelig zijn. En dat ze loeiheet worden in de zon. Feit! Maar ook een feit is dat ze makkelijk schoon te maken zijn. Een beetje sop en een borstel, en klaar.
Top! En het feit dat mijn buurman ze blijkbaar ook heeft, maar hij laat ze altijd buiten staan. Soms vraag ik me af of hij wel weet dat ze ook op te vouwen zijn. Of geeft hij er gewoon niks om? Interessante levensvraag.
En dan de witte plastic tuinstoelen ontwikkelingen.
Ik las laatst een artikel over stoelen gemaakt van gerecycled plastic uit de oceaan. Supertof! Zou ik best willen, zo'n stoel die helpt de wereld te redden terwijl ik mijn thee drink. Maar ze zijn wel duurder. Misschien volgend jaar, als ik de loterij win.
Of als ik stop met impulsief boeken kopen. (Waarschijnlijk het laatste.)
Anekdote 1: Vorig jaar, tijdens een barbecue, ging mijn neef, die nogal groot en stevig gebouwd is, zitten op een van die stoelen. En krak!.
Dwars door het zitvlak. Ik zweer het, je kon hem nog net opvangen voordat hij in de bosjes landde. Iedereen lachen natuurlijk (vooral mijn broer), en sindsdien noemen we die stoel 'De Neef-Vernietiger'. Die stoel staat nu strategisch op een plek waar niemand hem meer kan misbruiken.
Als decoratie, zeg maar.
Anekdote 2: En dan was er nog die keer dat ik, zo slim als ik ben, de stoelen wilde schoonmaken met een hogedrukreiniger. Zo zou ik het nu dus niet meer doen!
Het plastic werd helemaal dof en ruw. Nu zien ze eruit alsof ze door een zandstorm zijn gegaan.
Les geleerd: niet alles wat krachtig is, is goed voor witte plastic tuinstoelen.
Over schoonmaken gesproken, ik zag laatst een truc op Pinterest (ja, ik zit op Pinterest, schaam je niet!) over het schoonmaken van plastic tuinmeubelen met baking soda en azijn.
Dat moet je écht een keer proberen! Het schuimt als een gek en het resultaat is verbluffend. Mijn stoelen zagen er bijna nieuw uit! (Bijna, hè? Laten we niet overdrijven.) Ik had zelfs overwogen de stoelen te schilderen, een donker groene kleur. Dat zou fantastisch staan!
Maar dat wordt weer een project, en eerlijk gezegd, daar heb ik nu geen zin in.
Dus, waar was ik? Oh ja, in de tuin, in mijn witte plastic tuinstoel, nadenkend over het leven, het heelal en alles. En ik bedacht me dat die stoelen, ondanks alles, best wel symbool staan voor mijn leven.
Niet perfect, een beetje wiebelig, hier en daar een vlekje, maar wel functioneel en comfortabel. En bovendien… goedkoop! (Oké, dat is misschien niet het beste symbool, maar je snapt wat ik bedoel.)
En dan nu de witte plastic tuinstoelen inspiratie!
Ik ga die stoelen pimpen! Met kussens!
En een dekentje! En misschien wel een plantje ernaast! Ik zie het al helemaal voor me. Een oase van comfort en gezelligheid, midden in mijn (ietwat rommelige) tuin. Ik ga een klein hoekje creëren waar ik kan lezen, thee drinken en nadenken over het leven.
Misschien schrijf ik dan wel een boek, wie weet?
Nou, dagboek, ik ga weer. De zon begint onder te gaan en ik moet nog koken. (Spaghetti, heel avontuurlijk.) Ik hoop dat jouw dag ook zo leuk was als de mijne. En onthoud: je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
Liefs,
(Jouw naam)